11 faktów na temat TERAPII i TERAPEUTY

Często zastanawiacie się, czy pójść na terapię. Niestety część z Was rezygnuje z tego rozwiązania. Czasami dlatego, że w sieci krąży wiele negatywnych opinii na temat polskich terapeutów, a czasami z powodu błędnych przekonań na temat tego, czego można się po terapii i teraptach spodziewać. Przedstawiam kilka faktów, które pomogą Wam dowiedzieć się czegoś więcej na ten temat.*

1. PODJĘCIE TERAPII NIE WIĄŻE SIĘ Z SZYBKIM WYZDROWIENIEM              

To prawda, że sam fakt podjęcia terapii jest bardzo ważny i wielu osobom pomaga uporać się z własnymi demonami, a w rezultacie z zaburzeniami odżywiania, ale nie przesądza o jej szybkich efektach. Niestety tak to nie działa. 

2. UCZĘSZCZANIE NA TERAPIĘ BEZ ZAANGAŻOWANIA NIE POMAGA

Bierna postawa w terapii mimo systematyczności spotkań nie przynosi efektów. Podstawą zdrowienia jest motywacja do pracy poparta działaniem, dokonywaniem przewartościowań i zmian życiowych. To nie jest prosta droga i wymaga sporego samozaparcia. Dla niektórych schody zaczynają się już na samym początku, np. wtedy, gdy terapeuta chce wprowadzić regularny pomiar masy ciała, czy też prosi o prowadzenie dziennika odżywiania. Zatajanie faktów czy wstyd również nie pomagają. 

3. CZĘSTE SPOTKANIA NIE WPŁYWAJĄ NA EFEKTYWNOŚĆ TERAPII     

        

Częstość spotkań zależy od filozofii pracy terapeutycznej i nie łączy się z efektywnością terapii. Ważne jednak, by w początkowej fazie nie były rzadsze niż raz w tygodniu.

4. PODJĘCIE TERAPII NIE JEST RÓWNOZNACZNE ZE SŁABOŚCIĄ PSYCHICZNĄ I NIEMOŻNOŚCIĄ PORADZENIA SOBIE SAMEMU Z PROBLEMEM 

Podjęcie terapii, podczas której osoby rozwiązują swoje problemy jest bardziej wyrazem siły, motywacji, determinacji niż słabości. Leczenie zaburzeń odżywiania w większości chorych wymaga fachowej pomocy. Pacjenci, którzy zgłosili się do terapeuty często żałują, że zrobili to tak późno. 

5. TERAPIA ZABURZEŃ ODŻYWIANIA DAJE SZANSĘ CAŁKOWITEGO WYZDROWIENIA

Terapia osób z zaburzeniami odżywiania prowadzi do zróżnicowanych rezultatów, w tym także do całkowitego wyzdrowienia. Osoby, które podejmą terapię w początkowym stadium choroby, przed ukształtowaniem szkodliwych nawyków, mają większą szansę na szybkie i całkowite wyzdrowienie. Jednak jest to możliwie również w cięższych przypadkach, choć zwykle wymaga to dłuższego czasu terapii i większej pracy chorego nad motywacją. 

6. PRACA TERAPEUTYCZNA NIE MUSI BYĆ KONTYNUOWANA DO MOMENTU, GDY CHORY ZACZNIE NORMALNIE JEŚĆ

Jest kilka możliwości zakończenia terapii, przykładowo kiedy waga wróci do normy i  dysfunkcje jedzeniowe zanikną, kiedy problemy emocjonalne są rozwiązane i osoba potrafi radzić sobie z emocjami bez wsparcia z zewnątrz, kiedy rozwiąże inne istotne dla niej problemy.

7. ZADANIEM TERAPEUTY NIE JEST ZMIANA I „NAPRAWA” PACJENTA

Terapeuta nie dysponuje gotowymi receptami na  zmianę innych ludzi. Praca terapeutyczna ma dostarczyć odpowiednich narzędzi, by osoba chora sama mogła dokonać zmiany. Terapeuta ma być przewodnikiem, partnerem w procesie modyfikacji zachowań i przekonań pacjenta, ale nie może tego zrobić za niego. Stąd też tak ważne jest zaufanie do terapeuty, poczucie bezpieczeństwa, otwartość na jego sugestie i motywacja. 

8. CELEM TERAPII NIE JEST JEDYNIE TO, ABY PACJENT ZACZĄŁ NORMALNIE JEŚĆ 

Przywrócenie normalnego stosunku do jedzenia i realizowania potrzeby pokarmowej jest jednym z celów terapii, jednak innymi kluczowymi celami są: przywrócenie osobie wiary w siebie, zaszczepienie umiejętności radzenia sobie z problemami i emocjami oraz adaptacja do zdrowego życia. Po zakończeniu terapii chory powinien również znać odpowiednie narzędzia, by samemu być w stanie uporać się z ewentualnymi nawrotami choroby.

9. TERAPEUTY NIE NALEŻY BEZWZGLĘDNIE I  BEZKRYTYCZNIE SŁUCHAĆ   

 

Terapeuta, jak każdy człowiek może się też mylić. Stąd, gdy pojawiają się wątpliwości, należy o nich wspomnieć na sesji terapeutycznej, a gdy sytuacja nie ulga zmianie – wskazana jest konsultacja u innych fachowców. Nie bójmy się też od razu zmienić terapeutę, gdy od początku czujemy do niego niechęć, brak zaufania, czy czujemy się przez niego lekceważeni. 

10. DROŻSZY NIE ZNACZY LEPSZY

Stawki wyznaczane przez terapeutę mogą zależeć od tego czy działa on sam, w jakimś stowarzyszeniu czy grupie terapeutów, od doświadczeń zawodowych, posiadanych certyfikatów, stopni naukowych. Jest też wielu terapeutów pracujących dobrze za darmo  – czyli w ramach kontraktu z NFZ.

Niektórzy terapeuci różnicują stawki zależnie od finansowych możliwości danej osoby. Czasem pieniądze mają pełnić rolę motywującą do pracy – zdarza się, iż osoby, które osobiście płacą za terapię, pracują na niej lepiej.

11. CHORY NIE MUSI UCZĘSZCZAĆ  NA TERAPIĘ DO TERAPEUTY TEJ SAMEJ PŁCI     

Tu najlepiej kierować się osobistymi preferencjami i intuicją potrzebującego.  Czasem łatwiej rozmawia się nam z osobą młodszą, przeciwnej płci. Wszystko zależy od nawiązanego porozumienia i więzi oraz poczucia bezpieczeństwa. 

* Z uwzględnieniem książki: Zaburzenia odżywiania. Poradnik dla rodziców i bliskich. 

M.